کد مطلب:12041 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

الف) سحر و جادو را تعريف كنيد ; ب) آيا سحر و جادو، كار درستي است و از جانب پروردگار قابل بخشيدن است؟ ج) آيا باطل كردن سحر كه به دست افراد مخصوصي انجام ميگيرد، صحيح است؟ د) خبر دادن افراد دعانويس و مانند آن از برخي چيزها بر چه اساس است و مراجعه به آنان چه حكمي دارد؟

از نظر قرآن، سحر به دو بخش تقسيم ميشود:

1. گاهي مقصود از آن، فريفتن و تردستي و شعبده و چشمبندي است كه حقيقتي ندارد; (طه، 66; اعراف، 116)

2. از بعضي آيات قرآن استفاده ميشود كه برخي از انواع سحر، به راستي اثر ميگذارد: فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ; (بقره، 102) آنها سحرهايي را فرا ميگرفتند كه ميان مرد و همسرش جدايي ميافكند.

و همانگونه كه در ادامة آيه آمده: وَ مَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلآبِإِذْنِ اللَّهِ; (بقره، 102) و هيچگاه بدون فرمان خدا نميتوانند به كسي ضرر بزنند.، همة قدرتها از قدرت پروردگار سرچشمه ميگيرد و اين خواصّ و آثاري است كه خداوند در بعضي چيزها قرار داده; بعضي از آن به خوبي و بعضي به بدي استفاده ميكنند. و اين آزادي و اختيار، وسيلهاي براي آزمودن و تكامل انسانهاست.(تفسير نمونه، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 1، ص 377 ـ 378، دارالكتب الاسلاميه.)

شايان ذكر است كه سحر و جادو حرام و خلاف شرع است. حضرت عليميفرمايند: كسي كه سحر بياموزد، كم يا زياد، كافر شده است و رابطه او به كلّي با خدا قطع ميشود.(وسائلالشيعه، شيخ حرّ عاملي، ج 17، ص 147، مؤسسة آلالبيت.)

بايد توجّه داشت كه افراد، به علتهاي متفاوت دچار چنين بيماري ميشوند و نسبت دادن چيزي به ديگران، بدون دليل قطعي، تهمت و از گناهان كبيره است.

از نظر فقهاي اسلام، ياد گرفتن و انجام دادن اعمال سحر و جادوگري حرام است; ولي ياد گرفتن آن به منظور ابطال سحر ساحران اشكالي ندارد. پس فرد سحر شده ميتواند با مراجعه به علما راه بطلان آن را فراگيرد تا گره سحر ساحران را باز نمايد.

از نظر فقهاي اسلام، ياد گرفتن و انجام دادن اعمال سحر و جادوگري حرام است; ولي ياد گرفتن آن به منظور ابطال سحر ساحران اشكالي ندارد. پس فرد سحر شده ميتواند با مراجعه به علما راه بطلان آن را فراگيرد تا گره سحر ساحران را باز نمايد.

البته ذكر اين نكته نيز ضروري است كه به دعا كردن، سحر گفته نميشود.(ر.ك: تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 20، ص 899، بنياد علمي و فكري علامه طباطبايي / تفسيرنمونه، ج 1، ص 376 ـ 382.)

برخي از دعانويسان و ساحران، عقيده دارند كه برخي از شيطان و جنّ و ارواح، در خدمت آنان و تحت فرمان و ارادهشاناند. نيز، اظهار ميدارند كه كارهاي آنان، مانند قدرت غيبگويي و خبر دادن از برخي از احوال، به دنبال اطاعتشان از خداوند متعال، و توسّل به او، و قسم دادن ارواح و... به نام او، و ترك شهوت، و ملازمت عبادت، به دست ميآيد. آنان ميگويند، جنّيان و...يا براي اطاعت از خداوند ـ كه به نام او، قسم داده شدهاند ـ و يا براي بيم و هراسي كه از خدا دارند، سر اطاعت در مقابلشان فرود ميآورند; زيرا، در اسماي باري تعالي، خاصيّت و اثري است كه موجب نابودي و خواري آنان ميگردد.

برخي از دعانويسان، گمان دارند كه داراي انگشترها و دعاها و افسونها و صندلها (نام چوب خوشبويي است) و حربهها و بخورها و چيزهاي ديگري هستند كه در علوم خود، آنها را به كار ميبرند.(الفهرست، ابننديم، ترجمه محمدرضا تجدد، ص 547 ـ 549، چ بانك بازرگاني ايران.)

بر اصل دعا و فلسفه و اثر بخشي آن، در قرآن و روايت، بسيار تأكيد شده است و مراجعه به اهل فنّ، براي تعليم اين دعاها، طبق موازين و شرايطاش و به كارگيري آن، مانعي ندارد.

متأسفانه، غالب دعانويسان حرفهاي، كلاّشاند و به دنبال پول ميگردند. آنان، به دليل اين كه ناواردند، براي خانوادهها، گرفتاريهاي زيادي به وجود ميآورند، و گاهي سبب انحراف اخلاقي و... ميشوند.

بنابراين، مراجعه به آنان، معمولاً، ضرر دارد. لذا توصيه ميكنيم كه براي پرهيز از نااميد شدن و سرگرداني و گمراهي و پيشگيري از زيانهايي كه ممكن است به وجود بيايد، به جاي مراجعه به چنين دعانويساني دروغگو، روح توكّل و اعتمادتان به خدا را تقويت كنيد و به اذكار و دعاهايي كه در مفاتيحالجنان و كتب ادعيه ديگر وارد شده، بپردازيد.

اميد است دشواريهايتان، به آساني گرايد.